Op elke open dag kwamen er ouders op Jacqueline van der Zwan af gelopen. ‘Wat een leuke school is dit,’ was dan hun reactie. ‘Was er vroeger maar zoiets voor mij geweest.’ Op een gegeven moment dacht de directeur van de International Hotel en Management School van ROC Mondriaan (HMS): hier moet ik toch iets mee doen. “Zeker omdat in de hospitalitysector de vraag naar personeel nog altijd groot is,” vertelt ze nu. Vorig jaar ging ze te rade bij René Bogaart, die in de adviesraad zit van de school. Deze horecaondernemer vond het ‘een gat in de markt’. ‘Medewerkers die net wat ouder zijn, hebben een natuurlijk overwicht,’ liet hij haar weten. ‘Ze zijn gastvrijer en voelen beter aan wat de gast wil dan jongere collega’s. Wat mij betreft, kunnen ze hier direct aan de slag.’  

Tijdens een brainstorm met Harry de Bruijn, lid van het college van bestuur van de school, bedachten de drie een versnelde mbo-opleiding, die begin dit jaar van start ging. Van der Zwan denkt dan vooral aan zij-instromers en herintreders met leidinggevend potentieel. Gedurende de opleiding – die twee jaar duurt – worden kandidaten klaargestoomd voor het niveau 4-diploma Manager/Ondernemer Horeca met een leidinggevende rol in een hotel of restaurant. En niet onbelangrijk: de 30-plussers ontvangen al tijdens de mbo-studie een bijbehorend salaris.   

Ze heeft al meerdere docenten aan haar tafel gehad met de vraag: mag ik deze groep lesgeven? “Het is natuurlijk leuk om mensen te onderwijzen die bewust hiervoor kiezen. Jongeren beschouwen het mbo nog vaak als opmaat naar een vervolgopleiding. Rond de zeventig procent gaat door naar het hbo en niet naar de arbeidsmarkt. Terwijl dat wel nodig is.” 

Met de verkorte opleiding worden kandidaten klaargestoomd voor een leidinggevende rol in een hotel of restaurant.

Spaans 

Het eerste jaar gaan de studenten twee avonden naar het ROC en twee middagen naar een hotel of restaurant. “Die avonden bij ons duren van zeven tot negen uur,” vertelt Van der Zwan. “We beginnen altijd met een maaltijd waarbij iedereen zijn kennis en ervaringen kan uitwisselen. Daarna vertrekken we naar het klaslokaal. De ene avond volgen ze generieke vakken als rekenen, Nederlands, Engels en Duits, de andere avond krijgen ze ‘excellente workshops’. Denk aan wijnkennis, hoe dek je een tafel op, maar ook: wat is hospitality nu eigenlijk? Om je eigen kleur te bepalen, kiest de student ook een aantal minors uit. Dat kan Spaans zijn, eventmanagement of een cursus duurzaamheid.”  

Voorafgaand aan de studie doet iedereen een toets. Van der Zwan: “Iemand die perfect Engels spreekt en schrijft, krijgt uiteraard vrijstelling voor dat vak.” In jaar twee volgen de studenten ook vakken in het leidinggeven. “Als je straks hospitalitymanager bent, moet je feedback kunnen geven aan je collega’s. Of evaluatie- of ontslaggesprekken kunnen voeren. En dat is niet altijd makkelijk. Je moet eerst jezelf leren kennen, wil je leidinggeven aan anderen.” 

Pavarotti 

Tijdens de studie aan het ROC doen de studenten twee jaar praktijkervaring op, in zowel een hotel als een restaurant. Met werktijden van 08.30 uur tot 14.30 uur houdt de HMS rekening met de 30-plussers die nog vaak schoolgaande kinderen hebben. Naast Pavarotti, het horecabedrijf van René Bogaart, heeft ook al een aantal Haagse hotels enthousiast gereageerd.  

De rode draad van deze opleiding, besluit Van der Zwan, is ‘hostmanship’. “Dat is iets anders dan gastvrijheid. Vaak hebben hotels van die standaardpresentjes bij een arrangement, zoals een welkomstcocktail. Maar als een zakenman zich ’s avonds laat met een vermoeid gezicht bij de receptie meldt, ga je dan nog die cocktail aanbieden? Of zeg je: ‘Meneer Jansen, hier is uw sleutel, om de hoek is de lift die u naar verdieping 2 brengt. Morgen bij het ontbijt praat ik u bij.’ Dat is hostmanship: iemand bejegenen zoals je zelf bejegend wilt worden.” En dat is voor iedereen anders. Ja, dat is dus lastig om aan te voelen.” 

Chocolatier 

Daarna schiet ze in de lach. “Ik moet opeens denken aan een werkbezoek aan China. Bij het ontbijt stond een halve liter melk voor onze neus. Veel te veel voor de meeste Nederlanders, maar ze hadden er wel over nagedacht. En dat is niet alleen attent, maar ook nodig. Ik ken een verhaal van een chocolatier in Den Haag die maar niet snapte waarom Chinezen nooit zijn winkels binnenstapten. Wat bleek? Zijn cadeauverpakkingen had hij in een verkeerde kleur gestoken. Chinezen associeerden het met de dood, kwam hij later achter. Toen heeft hij de kleur veranderd en was het goed. Als toekomstig manager van een hotel of restaurant zijn dat nuttige weetjes. Cultuurverschillen zullen we dan ook zeker behandelen tijdens de verkorte opleiding” 

www.rocmondriaan.nl