Hij houdt van kleurrijke kunstwerken. Maar niet alleen daarom hangt het schilderij van Herman Brood in de werkkamer van Erwin van Lambaart (Rotterdam, 1963) in Hoofddorp. De vijf mannenfiguren op het doek met zwarte vlinderdassen en jacquets staren aandachtig naar de voorbijvliegende stroom spelkaarten. Boven hun hoofd in kapitalen het woord CASINO. “We hebben een hele bescheiden collectie met moderne kunst. Daar zat deze van Herman Brood bij,” legt de bestuursvoorzitter van Holland Casino uit. “Brood kwam graag bij ons.

Dit exemplaar maakte hij in ons casino in Nijmegen. Ik weet niet of de anekdote waar is, maar het schijnt dat hij dit schilderde om zijn drankrekening af te kunnen betalen. Hij hield nogal van whisky.” Had de rock-’n-rollkunstenaar nog geleefd, dan was hij vast uitgenodigd voor een van de jubileumfeestjes van Holland Casino, dat sinds 1 oktober zijn 45-jarig jubileum viert.

Ik heb begrepen dat je zelf erg uitkijkt naar de Sylvester Nights, net na kerst.

“Onze Sylvester Nights zijn beroemd. We pakken dan echt uit: met live-entertainment, champagne, hapjes, drankjes. Bezoekers kunnen bijzondere prijzen winnen, van auto’s tot i-Pads. Een van de thema’s dit jaar is James Bond. Dat past bij ons. Bij Holland Casino beleef je dat Bond-gevoel: allure, hoogwaardige gastvrijheid en een beetje spanning, maar altijd veilig en verantwoord. Tijdens die avonden probeer ik veel van onze veertien casino’s aan te doen. De sfeer is fantastisch, een echt betrokken teamgevoel. Ik kom uit de horeca, dus ik ben gewend om met feestdagen te werken.”

Over de hotellerie: je hebt in Scheveningen gestudeerd aan de Hogere Hotelschool.

“Een heerlijke tijd. Nadat ik het eerste halfjaar intern op school had verbleven, kreeg ik van mijn vader een autootje. ‘Kun je straks weer op en neer rijden naar Rotterdam,’ zei hij. Vond ik na dat halfjaar helemaal geen goed idee meer. Ik heb snel een studentenkamer gezocht in Scheveningen. Een van de mooiste plekken waar ik, samen met een paar jaargenoten, heb gewoond, was de zomerresidentie van Sociëteit De Witte, Paviljoen de Witte. De conciërgewoning, alleen de conciërge was toen net weg. En de leden wilden graag dat het pand bewoond was.” Met een grijns: “Af en toe hebben we de ruimte boven ons gebruikt om een feestje te vieren, maar we hebben het altijd netjes opgeruimd.”

Wat voor student was je?

“Een regelneef. Ik zat in allerlei besturen, zorgde bijvoorbeeld voor personeel voor partycateraars. Zelf werkte ik ook onder andere voor Martinair Party Service. Tot mijn grote spijt behaalde ik al op mijn 21ste mijn diploma.”

Tot je spijt?

“Ik had best nog wel een jaar langer willen studeren.”

Je vrouw leerde je ook kennen op de Haagse Hotelschool.

“Dat was een paar jaar na mijn afstuderen. Ik werd als oud-student gevraagd voor de selectieprocedure voor nieuwe studenten voor de Hogere Hotelschool. Mijn vrouw, toen derdejaarsstudent, zat in dezelfde selectiecommissie.”

En, liefde op het eerste gezicht?

“Ik geloof het wel.” Lachend: “We waren zo met elkaar bezig dat we volgens mij iedereen hebben doorgelaten die dag.”

Na zijn studie maakte Erwin van Lambaart in rap tempo promotie bij de Franse hotelgigant Accor. Op zijn 26ste werd hij general manager van het Flora Beach Hotel aan de Gevers Deynootweg in Scheveningen, tegenwoordig bekend als Ibis Styles. Daarna bleef hij bijna vijftien jaar trouw aan de hotellerie in binnen- en buitenland, totdat hij tot zijn eigen verbazing op een dag bij Endemol (later Stage Entertainment) werd aangenomen.

Je schreef gewoon een brief.

“Ja, dat klopt. Ik ben al mijn hele leven gek van theater en entertainment. Het liefst wilde ik ook acteur worden.” Met zijn handen omhoog: “Nou, er is aan mij geen Pierre Bokma verloren gegaan, hoor. Maar ik deed wel aan studentencabaret en in mijn hoteltijd bezocht ik met mijn vrouw veel opera’s en musicals in het buitenland. Dan zeiden we tegen elkaar: als dit nou in Nederland zou staan, wie zou die rol dan moeten krijgen? Toen ik een advertentie in de krant zag staan voor algemeen directeur voor Joop van den Ende Theaterproducties, ben ik in de pen geklommen.”

En voldeed je aan de eisen?

“Het enige waar ik aan voldeed, was de leeftijd. Maar ik dacht: niet geschoten, altijd mis.”

 Ze hebben uiteindelijk wel voor jou gekozen.

“Dat ik zoveel internationale producties had gezien, vonden ze intrigerend. Daarnaast had ik managementervaring en was ik midden dertig. De directeuren human resources Nederland en Endemol International zeiden: ‘Joh, je moet echt een keer met Joop van den Ende praten, misschien klikt het.’ Joop van den Ende en ik zouden drie kwartier praten, dat werd tweeënhalf uur.”

“We hadden meteen een klik. Ik zei tegen hem: ‘Ik heb geen verstand van het vak, maar ik wil het wel heel erg graag van je leren.’ Later die avond belde hij: ‘Kun je morgen beginnen?’ Dat was een beetje snel, maar voor mijn eerste werkdag zat ik al bij de première van ‘Anatevka’ met Henk Poort in Koninklijk Theater Carré.”

Klinkt als een droombaan. Toch ben je na veertien jaar bij Stage Entertainment weggegaan.

“Ik heb een geweldige tijd gehad en ben tot op de dag van vandaag oprecht dankbaar voor alle kansen die ik heb gekregen. Zeven jaar was ik verantwoordelijk voor het Nederlandse productiebedrijf en runde ik als bestuurslid met enkele fijne collega’s ook de internationale tak. Die combinaties, het schakelen tussen strategie en implementatie, beviel mij goed. Maar de laatste twee jaar deed ik alleen nog internationaal. Je vliegt ergens naartoe, komt binnen op cruciale momenten en dan ga je snel weer weg.

De première maakte ik vaak niet meer mee, want dan was ik alweer met de volgende show bezig. Ik was bijna vijftig en leefde altijd in vliegtuigen en hotelkamers.” Een blik werpend op de ingelijste familiefoto’s naast hem: “Ik was bijna niet thuis, maar had wel een gezin met twee jonge kinderen. Mijn oudste zoon van twaalf vroeg op een dag: ‘Papa, vind je dit nou nog wel leuk? Je staat nooit op zaterdagmorgen langs het voetbalveld en de papa’s van mijn vriendjes wel. Je had beloofd dat je dat wel zou doen. Waarom doe jij dat nou niet?’ Mijn zoon was toen best introvert. Toen hij dat zei, gebeurde er iets met me. Tijdens een lang weekend in New York hebben we erover gepraat. Is het dit dan? Het voelde niet meer oké. Daarna heb ik een moeilijk besluit genomen.”

Van Lambaart, kind van ondernemers, vertrok en wilde weten of hij capabel genoeg was om ook een eigen bedrijf te runnen (‘vond ik blijkbaar belangrijk’). Het werden er een aantal, waaronder Van Lambaart Entertainment en ook Niehe Media, een televisieproductiebedrijf met Ivo Niehe en Carla Snepvangers. “Die bedrijven groeiden sneller dan ik had gedacht.” Niehe Media werd in 2016 verkocht aan het Amsterdamse mediabedrijf MediaLane Holding. In datzelfde jaar werd Van Lambaart gepolst door een headhunter: zou je niet bij Holland Casino aan de slag willen?

Je dacht niet: nu ga ik even rustig aan doen?

“Nee, dat zit totaal niet in mij. Mensen vinden mij een workaholic, maar workaholics vinden dat nooit van zichzelf. Als je het maar leuk vindt en het je energie geeft.”

Hoeveel uur per dag werk je momenteel?

“Ik begin om een uur of negen en ik stop om een uur of negen. Ik ga vaak nog wel uit eten voor werk. Behalve op vrijdagavond, dan praat ik met mijn gezin bij. Mijn oudste woont in Amsterdam, mijn jongste woont nog thuis, maar de vrijdagavond proberen we vaak voor elkaar vrij te houden.”

Waarom vond je Holland Casino een interessante partij?

“Holland Casino past in het rijtje met sterke oer-Hollandse merken: HEMA, KLM, Heineken. Holland Casino, een staatsonderneming, is letterlijk van ons allemaal. Daarbij was ik jarenlang commissaris geweest bij de Staatsloterij, dus ik kende de kansspelmarkt in Nederland wel. Hoe wij dat in Nederland geregeld hebben, is echt professioneel en verantwoord. Ik zou een soortgelijk bedrijf in Las Vegas niet kunnen runnen.”

Waarom niet?

“De balans tussen de commerciële doelen en goed voor mensen willen zorgen, is daar weleens zoek.”

Hoe voorkomen jullie dat iemand over z’n grenzen gaat?

“Alle medewerkers van Holland Casino krijgen regelmatig training om signalen te lezen bij mensen. Als iemand te ver gaat, spreken we degene aan. En als het nodig is, halen we degene op een charmante manier weg van het spel. Daar zijn we echt goed in. In de kern ben je verantwoordelijk voor je eigen gedrag, maar wij hebben een zorgplicht en die nemen we uiterst serieus. Daar hebben we internationaal ook veel prijzen voor gewonnen.”

Dus liever geen speler die bij blackjack 10.000 euro inzet.

“Het klinkt misschien gek, maar commercieel gezien is dat niet slim, we hebben veel liever dat we de gast een leuke avond bieden en een lange relatie kunnen opbouwen.”

Nu heb je sinds 1 oktober tien aanbieders met online kansspelen. Holland Casino is daar een van. Daar staat geen croupier die tegen je zegt: joh, het is nu wel even genoeg geweest.

“Geen croupier, maar wel algoritmes. Die houden je gedrag nauwlettend in de gaten. Stel, iemand speelt normaal voor 50 euro per week en een maand later is de inzet opeens 5000 euro, dan is dat afwijkend gedrag en komen we in actie. We kunnen een chatgesprek met je aangaan of er verschijnt een pop-up in beeld met ‘bel ons even’. We hebben 24 uur per dag mensen klaarzitten om met je in gesprek te gaan. In het uiterste geval zetten we het spel tijdelijk stil.”

Even terug naar Scheveningen. Ik begreep dat jullie daar een livetelevisiestudio hebben gebouwd voor de onlinespelers.  

“Zeker! De rest van de online casino’s doen dat allemaal vanuit het buitenland, wij doen dat juist met eigen talent vanuit ons eigen Scheveningen. Daarnaast is de NXT-zone een innovatieve casinobeleving voor gasten vanaf 25 jaar. Het is een concept dat wij als Holland Casino zelf hebben ontwikkeld. Ik ben daar echt trots op. Je kunt al inzetten vanaf 50 cent, heel laagdrempelig. Elk weekend draait er een DJ, er staat een enorme ledwall, we geven goede speluitleg et cetera. Het is al zo succesvol dat mijn collega’s uit Monte Carlo, Las Vegas en Parijs zijn komen kijken in Scheveningen.”

Jullie zijn ook behoorlijk vooruitstrevend als het om duurzaamheid gaat.

“Als we onderdeel zijn van een stad, investeren we ook in die stad. Dat moet geen trucje zijn, dat moet je oprecht vinden. Onze nieuwe vestiging in Venlo voldoet daarom aan de hoogste duurzaamheidscertificering. En de gemeente Venlo vindt dat je nog een stap verder moet gaan: niet alleen duurzaam, maar ook ‘cradle to cradle’ bouwen. Alles wat je bouwt, moet bijna kunnen worden hergebruikt. Doen we dus ook. En meer: het pand is zo gedraaid, dat de ramen niet te warm worden als de zon schijnt. Wat niet warm wordt, hoef je niet te koelen.

Natuurlijk hebben we ook zonnepanelen en warmte- en koude-opslag. Op het dak vangen we regenwater op en dat hergebruiken we voor de toiletten en de vijvers. In alle vestigingen vangen we koffiedrab op voor paddenstoelenkwekerijen. Die paddenstoelen gebruiken we weer in onze eigen keukens. Zo proberen we de standaard te zetten voor internationale casino’s. Continu denken we: wat kunnen we slimmer en beter doen voor vandaag maar ook voor morgen?” Hij kijkt naar buiten. “Daarom is hier alles zo licht, hebben we zo veel ramen. In Las Vegas zit je in een zwarte doos. Hier is alles transparant, iedereen kan zien wat we doen. ”

Laatste vraag: speel je zelf ook?

“Niet in Nederland. Medewerkers van het Holland Casino mogen dat niet. Maar wel als ik in Las Vegas of in Monte Carlo ben. Blackjack vind ik leuk. Van tevoren weet ik al wat ik wil spelen. Ik bepaal altijd mijn maximum van tevoren en stop dan ook. Dan kun je nooit teleurgesteld raken.”

www.hollandcasino.nl