Weer een nieuw project voor visfamilie Simonis
Ondernemersfamilie Simonis is niet te stuiten. Met de restaurants Catch en Encore gaf ze de Scheveningse haven al internationale allure, en er staan nóg drie grote projecten op stapel. “We doen het voor de plek en voor het nageslacht.”
DATUM
17 juli 2022
TEKST
Jasper Gramsma
BEELD
Brian Mul (portret) en PR
Weer een nieuw project voor visfamilie Simonis
Ondernemersfamilie Simonis is niet te stuiten. Met de restaurants Catch en Encore gaf ze de Scheveningse haven al internationale allure, en er staan nóg drie grote projecten op stapel. “We doen het voor de plek en voor het nageslacht.”
Al heeft hij samen met zijn inmiddels overleden broer Herman de palingrokerij van hun grootouders uitgebouwd tot een heus imperium, Allie Simonis noemt zichzelf nog altijd een visboer.
Catch in de Tweede Haven
Voor deze pater familias geen deftig pak en tierelantijnen. Vanmiddag zit hij in een simpele pullover aan een kop thee bij Catch in de Tweede Haven. Er zijn in Den Haag en Scheveningen al vijf ‘gewone’ Simonis-vestigingen, een marktkraam en twee high-end restaurants.
Maar op de glanzende tafel liggen de blitse impressies van twee van de drie nieuwe projecten waarmee de ondernemersfamilie het aangezicht van de Scheveningse haven de komende jaren verfraait.
‘Als je steeds nee moet verkopen, kan dat arrogant overkomen’
Vanwaar die expansiedrift? Van zijn hand maakt Allie een telefoonhoorn. “‘Kunnen we vanavond komen eten?’ ‘Nee, sorry.’ ‘En morgen?’ ‘Ook niet.’ Als je steeds nee moet verkopen, kan dat arrogant overkomen. Dat willen we niet.” Hij doelt op het succes dat het Franse à-la-carterestaurant Catch sinds de opening in 2013 overspoelt.
Encore
Zoon Alain, die hier de scepter zwaait, vult aan: “Daarom hebben we in 2017 verderop Encore geopend, in de oude Harbour Club. Naast het shared-diningrestaurant is er een grote zaal voor bruiloften en evenementen met onder anderen bekende artiesten. Alles wat bij Catch niet kan, kan daar. Maar ook Encore zit steeds vaker vol.”
Met plannen voor grootschalige nieuwbouw op het Noordelijk Havenhoofd en de invulling van de monumentale rokerij waren de Simonissen al volop bezig toen er ineens een locatie vrijkwam op de hoek van de Visafslag en de Eerste Haven. “We hebben niet getwijfeld, zo’n plek komt maar één keer te koop,” stelt Allie. “Zo gaat dat nou eenmaal met ondernemen: je richt je pijlen ergens op en dan blijkt alles toch anders te gaan. Het is een flinke investering, maar dat bezien we over een periode van dertig jaar.”
‘De kinderen moeten verder, en dat zijn er steeds meer. De show must go on’
Voor Allie maakt het niet meer zoveel uit, hij is nu 65. “Voor de kinderen wel, die moeten verder, en dat zijn er steeds meer. De show must go on.”
Spaanse keuken
Van de drie nieuwe ‘winkels’, zoals Alain de restaurants steevast noemt, gaat deze in het najaar van 2022 als eerste open. Alain: “Voor de invulling hebben we ons afgevraagd: wat ontbreekt er in Den Haag dat past binnen Simonis? Dan heb ik het natuurlijk over vis, dat is de basis.”
Al snel kwamen de heren uit bij de mediterrane cuisine, samen met de Aziatische het rijkst aan vis. “De Spaanse keuken is vrij bekend, maar mist vaak een bepaald servicelevel en internationaal karakter. Hoewel ik het een vreselijk woord vind, wordt het een soort gastrobar zoals we die op onze inspiratiereizen naar Londen, Dubai, New York en Miami ook hebben gezien.”
‘Vis is de basis’
In tegenstelling tot de meeste Spaanse familiezaakjes ontbeert het nieuwe restaurant – dat nog geen naam heeft – donkere hoekjes en een kneuterig barretje. “Dankzij de grote raampartij en een mooie ligging op de zon zal het er licht zijn,” legt Alain uit. “We maken ruimte voor een open keuken en een grote bar waar cocktails geschonken worden – een levendige winkel.”
Mosselen, gamba’s en inktvis
En de kaart? “Die hebben we nog niet tot in detail uitgedacht. De bedoeling is dat je er, net als bij de Spanjaarden thuis, gerechtjes kunt eten die je gemakkelijk kunt delen. Denk aan mosselen, gamba’s en inktvis, maar het kan in wezen met alle soorten vis.”
‘Als visboer kan je maar drie dagen per week nadenken: als de vis wegblijft’
Terug naar het Noordelijk Havenhoofd. Na tien jaar ontwikkelen gaat daar binnenkort de eerste paal in de grond van Simonis’ appartementen- en horecacomplex. “Daarvoor moet je wel sterk in je schoenen staan,” verzucht Allie. “Als visboer kan je maar drie dagen per week nadenken: als de vis wegblijft. En er zijn zó veel procedures, daar word je gek van.”
Aan opgeven heeft de ondernemer echter nooit gedacht. “Waar Simonis aan de Haven nu zit, moet het weg omdat de panden straks alleen nog bestemd zijn voor industriële visbedrijven. Dan kun je de boel wel verkopen, maar dan heb je niks. Terwijl we straks op het mooiste punt van het Havenhoofd zitten.”
En dat met maar liefst 5000 vierkante meter horeca- en winkelruimte, verdeeld over twee etages, met daarbovenop de appartementen. “Tachtig procent van de commerciële ruimte is beneden. Daar moet de sfeer behouden blijven zoals die nu ook is: informeel en laagdrempelig, zelfs geen modernere versie,” aldus Alain. “Boven komt een restaurant dat nu als werktitel ‘Catch 2.0’ heeft, voortbordurend op de bestaande formule.” “En het mooie is,” onderbreekt Allie zijn zoon, “dat er straks ook geen horeca meer bij mag komen volgens het bestemmingsplan. Je begrijpt dat dat gunstig is voor ons.”
Oude rokerij aan de Dr. Lelykade
Dan is er nog de oude rokerij aan de Dr. Lelykade, die Allie acht jaar geleden kocht. “Een nostalgisch project,” noemt hij het. “De rokerij van mijn vader en moeder in de binnenstad had ook zo’n mooie pijp. Maar ja, wat moet je ermee?” Horeca vereist parkeerruimte en die was er destijds niet. Inmiddels is naast de rokerij een woongebouw met garage verrezen, waardoor dat probleem is opgelost. “Dus nu vraag je je af: wat gaan ze daar nou weer doen?”, lacht Alain, die dit ‘het gaafste pand van de hele haven’ vindt. “We denken aan Italiaans. Ook daarvoor geldt: veel massa, weinig op niveau. Maar pin ons er niet op vast, het kan morgen weer veranderen.”
Simonis
Nog even en je kunt elke dag van de week bij een andere Simonis uit eten op Scheveningen. “Er zitten nog genoeg ideeën in de koker,” verzekert Alain. “Met vis kan zo ontzettend veel. En bij Catch en Encore werken vijftien nationaliteiten, dus we kunnen eindeloos combineren met keukens en smaken.”
tekst Jasper Gramsma beeld Brian Mul (portret) en PR
Al heeft hij samen met zijn inmiddels overleden broer Herman de palingrokerij van hun grootouders uitgebouwd tot een heus imperium, Allie Simonis noemt zichzelf nog altijd een visboer.
Catch in de Tweede Haven
Voor deze pater familias geen deftig pak en tierelantijnen. Vanmiddag zit hij in een simpele pullover aan een kop thee bij Catch in de Tweede Haven. Er zijn in Den Haag en Scheveningen al vijf ‘gewone’ Simonis-vestigingen, een marktkraam en twee high-end restaurants.
Maar op de glanzende tafel liggen de blitse impressies van twee van de drie nieuwe projecten waarmee de ondernemersfamilie het aangezicht van de Scheveningse haven de komende jaren verfraait.
‘Als je steeds nee moet verkopen, kan dat arrogant overkomen’
Vanwaar die expansiedrift? Van zijn hand maakt Allie een telefoonhoorn. “‘Kunnen we vanavond komen eten?’ ‘Nee, sorry.’ ‘En morgen?’ ‘Ook niet.’ Als je steeds nee moet verkopen, kan dat arrogant overkomen. Dat willen we niet.” Hij doelt op het succes dat het Franse à-la-carterestaurant Catch sinds de opening in 2013 overspoelt.
Encore
Zoon Alain, die hier de scepter zwaait, vult aan: “Daarom hebben we in 2017 verderop Encore geopend, in de oude Harbour Club. Naast het shared-diningrestaurant is er een grote zaal voor bruiloften en evenementen met onder anderen bekende artiesten. Alles wat bij Catch niet kan, kan daar. Maar ook Encore zit steeds vaker vol.”
Met plannen voor grootschalige nieuwbouw op het Noordelijk Havenhoofd en de invulling van de monumentale rokerij waren de Simonissen al volop bezig toen er ineens een locatie vrijkwam op de hoek van de Visafslag en de Eerste Haven. “We hebben niet getwijfeld, zo’n plek komt maar één keer te koop,” stelt Allie. “Zo gaat dat nou eenmaal met ondernemen: je richt je pijlen ergens op en dan blijkt alles toch anders te gaan. Het is een flinke investering, maar dat bezien we over een periode van dertig jaar.”
‘De kinderen moeten verder, en dat zijn er steeds meer. De show must go on’
Voor Allie maakt het niet meer zoveel uit, hij is nu 65. “Voor de kinderen wel, die moeten verder, en dat zijn er steeds meer. De show must go on.”
Spaanse keuken
Van de drie nieuwe ‘winkels’, zoals Alain de restaurants steevast noemt, gaat deze in het najaar van 2022 als eerste open. Alain: “Voor de invulling hebben we ons afgevraagd: wat ontbreekt er in Den Haag dat past binnen Simonis? Dan heb ik het natuurlijk over vis, dat is de basis.”
Al snel kwamen de heren uit bij de mediterrane cuisine, samen met de Aziatische het rijkst aan vis. “De Spaanse keuken is vrij bekend, maar mist vaak een bepaald servicelevel en internationaal karakter. Hoewel ik het een vreselijk woord vind, wordt het een soort gastrobar zoals we die op onze inspiratiereizen naar Londen, Dubai, New York en Miami ook hebben gezien.”
‘Vis is de basis’
In tegenstelling tot de meeste Spaanse familiezaakjes ontbeert het nieuwe restaurant – dat nog geen naam heeft – donkere hoekjes en een kneuterig barretje. “Dankzij de grote raampartij en een mooie ligging op de zon zal het er licht zijn,” legt Alain uit. “We maken ruimte voor een open keuken en een grote bar waar cocktails geschonken worden – een levendige winkel.”
Mosselen, gamba’s en inktvis
En de kaart? “Die hebben we nog niet tot in detail uitgedacht. De bedoeling is dat je er, net als bij de Spanjaarden thuis, gerechtjes kunt eten die je gemakkelijk kunt delen. Denk aan mosselen, gamba’s en inktvis, maar het kan in wezen met alle soorten vis.”
‘Als visboer kan je maar drie dagen per week nadenken: als de vis wegblijft’
Terug naar het Noordelijk Havenhoofd. Na tien jaar ontwikkelen gaat daar binnenkort de eerste paal in de grond van Simonis’ appartementen- en horecacomplex. “Daarvoor moet je wel sterk in je schoenen staan,” verzucht Allie. “Als visboer kan je maar drie dagen per week nadenken: als de vis wegblijft. En er zijn zó veel procedures, daar word je gek van.”
Aan opgeven heeft de ondernemer echter nooit gedacht. “Waar Simonis aan de Haven nu zit, moet het weg omdat de panden straks alleen nog bestemd zijn voor industriële visbedrijven. Dan kun je de boel wel verkopen, maar dan heb je niks. Terwijl we straks op het mooiste punt van het Havenhoofd zitten.”
En dat met maar liefst 5000 vierkante meter horeca- en winkelruimte, verdeeld over twee etages, met daarbovenop de appartementen. “Tachtig procent van de commerciële ruimte is beneden. Daar moet de sfeer behouden blijven zoals die nu ook is: informeel en laagdrempelig, zelfs geen modernere versie,” aldus Alain. “Boven komt een restaurant dat nu als werktitel ‘Catch 2.0’ heeft, voortbordurend op de bestaande formule.” “En het mooie is,” onderbreekt Allie zijn zoon, “dat er straks ook geen horeca meer bij mag komen volgens het bestemmingsplan. Je begrijpt dat dat gunstig is voor ons.”
Oude rokerij aan de Dr. Lelykade
Dan is er nog de oude rokerij aan de Dr. Lelykade, die Allie acht jaar geleden kocht. “Een nostalgisch project,” noemt hij het. “De rokerij van mijn vader en moeder in de binnenstad had ook zo’n mooie pijp. Maar ja, wat moet je ermee?” Horeca vereist parkeerruimte en die was er destijds niet. Inmiddels is naast de rokerij een woongebouw met garage verrezen, waardoor dat probleem is opgelost. “Dus nu vraag je je af: wat gaan ze daar nou weer doen?”, lacht Alain, die dit ‘het gaafste pand van de hele haven’ vindt. “We denken aan Italiaans. Ook daarvoor geldt: veel massa, weinig op niveau. Maar pin ons er niet op vast, het kan morgen weer veranderen.”
Simonis
Nog even en je kunt elke dag van de week bij een andere Simonis uit eten op Scheveningen. “Er zitten nog genoeg ideeën in de koker,” verzekert Alain. “Met vis kan zo ontzettend veel. En bij Catch en Encore werken vijftien nationaliteiten, dus we kunnen eindeloos combineren met keukens en smaken.”