In de Waalse Kerk heeft alles een gouden randje
Veel kerken kampen met afnemende bezoekers, maar de Waalse Kerk aan het Noordeinde bloeit juist op. Onder leiding van koster Tristan Marcillaud is de kerk een bruisende plek geworden, met een combinatie van cultuur, champagne en een vleugje Franse charme.
DATUM
25 februari 2025
TEKST
Jasper Gramsma
BEELD
Brian Mul
In de Waalse Kerk heeft alles een gouden randje
Veel kerken kampen met afnemende bezoekers, maar de Waalse Kerk aan het Noordeinde bloeit juist op. Onder leiding van koster Tristan Marcillaud is de kerk een bruisende plek geworden, met een combinatie van cultuur, champagne en een vleugje Franse charme.
Terwijl de meeste godshuizen kampen met krimp, floreert de Waalse Kerk aan het Noordeinde haast als nooit tevoren. Het geheim zou weleens de champagne kunnen zijn die er rijkelijk vloeit. “We blijven hugenoten, protestanten dus, maar we zijn wel een royale kerk. Daar hoort een gouden randje bij, het leven mag gevierd worden,” vertelt Tristan Marcillaud (44), de dandyachtige koster.
Hoewel, koster? “Ik zet inderdaad de borden met de psalmen klaar op zondag, maar het is veel meer dan dat. Sinds ik een paar jaar geleden begon, heb ik de hele programmering opgezet met concerten, filmavonden en sinds kort ook ‘Champagne weddings’. Eigenlijk ben ik locatiemanager.”
Marcillaud woonde al enige tijd boven de kerk, voordat hij ‘geroepen’ werd. “Ik zag die lege zaal en dacht: ongezien maakt onbemind. Een kerk moet een plek zijn van rituelen en samenkomst, die functies hebben we met ons francofone cultuuraanbod verbreed. Onze slogan is niet voor niets ‘C’est plus qu’une église’, het is meer dan een kerk. Dat is het nieuwe elan,” vertelt hij bevlogen.
Sneeuwbaleffect
Wat spontaan ontstond in coronatijd – jazzconcertjes voor de deur op zondag, later aangevuld met bijna dagelijkse opera en klassieke muziek – is de halve Fransman gaan uitbouwen. “Er ontstond een sneeuwbaleffect, veel mensen kenden de Waalse Kerk ineens. Daardoor kregen we de smaak te pakken en zijn we volop gaan experimenteren,” aldus Marcillaud.
‘Wie van de Franse taal en cultuur wil genieten, moet bij ons zijn’
“Nog steeds is er veel muziek, zoals de Candlelight-concerten met klassiek uitgevoerd poprepertoire. Maar sinds kort draaien we ook Franstalige filmklassiekers; in een bistro-opstelling kun je onder het genot van een apéro dînatoire van cinema genieten. Wie van de Franse taal en cultuur wil genieten, moet bij ons zijn.”
En dan is er natuurlijk de champagne, die op vrijwel alle evenementen een bruisende rol vervult. Zo ook bij de Champagne weddings. “De Waalse Kerk is altijd een rijke kerk geweest, vroeger stonden hier op zondag de Rolls-Royces voor de deur. Die luxe, dat stukje goud, willen we ook aan onze ‘mariages’ meegeven, compleet met de juiste kleurstelling,” legt de koster uit, die hier zelf ook trouwde.
Het bruidspaar wordt vooraf met een glas champagne om te ontspannen ontvangen in de Louise de Colignykamer, vernoemd naar de vierde echtgenote van Willem van Oranje, de stichtster van de Waalse Kerk in Den Haag. Na de ceremonie wordt er getoost met – opnieuw – champagne. En ook als het feest hier plaatsvindt, zal de vorstelijke bubbel rijkelijk vloeien; er is ruimte voor 200 tot 250 gasten.
Liefde is liefde
Bijzonder is dat iedereen welkom is om in de Waalse Kerk te trouwen. “Fransman en Hagenaar, hetero en homo, voor de kerk en voor de wet,” vat Marcillaud samen. “Liefde is liefde, het belangrijkste wat er is. Dus kunnen homostellen bij ons ook een dienst krijgen met een inzegening, de familiebijbel en alles erop en eraan. Daarvoor heb ik me persoonlijk hardgemaakt.”
Bij zijn vrijzinnige aanpak om de deuren van de Waalse Kerk wijd open te zetten, vindt hij de predikant aan zijn zijde. “Toen ik weer eens met een idee kwam, zei hij: ‘Het is af en toe beter om vergiffenis te vragen dan het niet te doen.’ Rebels als ik ben, heb ik me dat geen twee keer laten vertellen! En het werkt: zodra ik de loper uitrol, vliegen de mensen naar binnen.”
tekst Jasper Gramsma beeld Brian Mul
Terwijl de meeste godshuizen kampen met krimp, floreert de Waalse Kerk aan het Noordeinde haast als nooit tevoren. Het geheim zou weleens de champagne kunnen zijn die er rijkelijk vloeit. “We blijven hugenoten, protestanten dus, maar we zijn wel een royale kerk. Daar hoort een gouden randje bij, het leven mag gevierd worden,” vertelt Tristan Marcillaud (44), de dandyachtige koster.
Hoewel, koster? “Ik zet inderdaad de borden met de psalmen klaar op zondag, maar het is veel meer dan dat. Sinds ik een paar jaar geleden begon, heb ik de hele programmering opgezet met concerten, filmavonden en sinds kort ook ‘Champagne weddings’. Eigenlijk ben ik locatiemanager.”
Marcillaud woonde al enige tijd boven de kerk, voordat hij ‘geroepen’ werd. “Ik zag die lege zaal en dacht: ongezien maakt onbemind. Een kerk moet een plek zijn van rituelen en samenkomst, die functies hebben we met ons francofone cultuuraanbod verbreed. Onze slogan is niet voor niets ‘C’est plus qu’une église’, het is meer dan een kerk. Dat is het nieuwe elan,” vertelt hij bevlogen.
Sneeuwbaleffect
Wat spontaan ontstond in coronatijd – jazzconcertjes voor de deur op zondag, later aangevuld met bijna dagelijkse opera en klassieke muziek – is de halve Fransman gaan uitbouwen. “Er ontstond een sneeuwbaleffect, veel mensen kenden de Waalse Kerk ineens. Daardoor kregen we de smaak te pakken en zijn we volop gaan experimenteren,” aldus Marcillaud.
‘Wie van de Franse taal en cultuur wil genieten, moet bij ons zijn’
“Nog steeds is er veel muziek, zoals de Candlelight-concerten met klassiek uitgevoerd poprepertoire. Maar sinds kort draaien we ook Franstalige filmklassiekers; in een bistro-opstelling kun je onder het genot van een apéro dînatoire van cinema genieten. Wie van de Franse taal en cultuur wil genieten, moet bij ons zijn.”
En dan is er natuurlijk de champagne, die op vrijwel alle evenementen een bruisende rol vervult. Zo ook bij de Champagne weddings. “De Waalse Kerk is altijd een rijke kerk geweest, vroeger stonden hier op zondag de Rolls-Royces voor de deur. Die luxe, dat stukje goud, willen we ook aan onze ‘mariages’ meegeven, compleet met de juiste kleurstelling,” legt de koster uit, die hier zelf ook trouwde.
Het bruidspaar wordt vooraf met een glas champagne om te ontspannen ontvangen in de Louise de Colignykamer, vernoemd naar de vierde echtgenote van Willem van Oranje, de stichtster van de Waalse Kerk in Den Haag. Na de ceremonie wordt er getoost met – opnieuw – champagne. En ook als het feest hier plaatsvindt, zal de vorstelijke bubbel rijkelijk vloeien; er is ruimte voor 200 tot 250 gasten.
Liefde is liefde
Bijzonder is dat iedereen welkom is om in de Waalse Kerk te trouwen. “Fransman en Hagenaar, hetero en homo, voor de kerk en voor de wet,” vat Marcillaud samen. “Liefde is liefde, het belangrijkste wat er is. Dus kunnen homostellen bij ons ook een dienst krijgen met een inzegening, de familiebijbel en alles erop en eraan. Daarvoor heb ik me persoonlijk hardgemaakt.”
Bij zijn vrijzinnige aanpak om de deuren van de Waalse Kerk wijd open te zetten, vindt hij de predikant aan zijn zijde. “Toen ik weer eens met een idee kwam, zei hij: ‘Het is af en toe beter om vergiffenis te vragen dan het niet te doen.’ Rebels als ik ben, heb ik me dat geen twee keer laten vertellen! En het werkt: zodra ik de loper uitrol, vliegen de mensen naar binnen.”
