Claris Zorggroep

Directeur zorgvilla Wassenaar: ‘Wij zijn te gast bij de bewoners’

‘Verplegerspakken eruit, huiselijkheid erin.’ De eerste beslissing die Willem Holleman neemt als hij in 2017 aantreedt als directeur van Claris Zorggroep blijkt succesvol. De zorgvilla’s in Wassenaar en De Bilt voor mensen met dementie zijn inmiddels volledig bewoond en uitbreiding staat gepland.

claris zorgvilla

DATUM

19 juli 2020

TEKST

Jasper Gramsma

BEELD

Kim Vermaat

Claris Zorggroep

Directeur zorgvilla Wassenaar: ‘Wij zijn te gast bij de bewoners’

‘Verplegerspakken eruit, huiselijkheid erin.’ De eerste beslissing die Willem Holleman neemt als hij in 2017 aantreedt als directeur van Claris Zorggroep blijkt succesvol. De zorgvilla’s in Wassenaar en De Bilt voor mensen met dementie zijn inmiddels volledig bewoond en uitbreiding staat gepland.

De Wassenaarse zorgvilla van Claris Zorggroep

In de Wassenaarse zorgvilla Den Deijl, een van de twee locaties van Claris Zorggroep, wacht het guitige hondje Perry je kwispelend op. De lunch in de lichte en ruime woonkamer is bijna ten einde, maar de geur van vers brood hangt er nog. Aan tafels, her en der verspreid, drinken enkele bewoners nog een glas sap of (chocolade)melk leeg. Sommigen zwaaien joviaal naar het nieuwe gezicht.


‘In deze huiselijke en gemoedelijke atmosfeer breng je een dierbare met dementie met een gerust hart onder’

De verzorgers, gehuld in alledaagse kleding, lopen heen en weer naar de open keuken om af te ruimen en spreken de mensen intussen liefdevol toe: “Er zit nog een beetje in uw glas. Wilt u dat nog of zal ik het meenemen?” Niemand hoopt dat het nodig is, maar één ding is duidelijk: in deze huiselijke en gemoedelijke atmosfeer breng je een dierbare met dementie met een gerust hart onder.

Directeur Willem Holleman: ‘Johan heeft voor zijn dementerende vader nooit een fijne woonplek kunnen vinden’

Claris Zorggroep

“Dat is precies de reden waarom Johan Poort vier jaar geleden Claris Zorggroep oprichtte,” vertelt directeur Willem Holleman. “Johan heeft voor zijn dementerende vader nooit een fijne woonplek kunnen vinden. Organisaties bepalen meestal wat er geboden wordt in plaats van de bewoner als uitgangspunt te nemen. Daardoor hebben moeder en hij vader noodgedwongen tot het einde thuis verzorgd.”

Holleman: ‘Een van mijn eerste beslissingen was: blauwe verplegerspakken eruit, huiselijke warmte erin’

Dat moest beter, vond de Wassenaarse architect. En als het pand aan de Rijksstraatweg vrijkomt door de verhuizing van zijn kantoor, ziet Poort z’n kans schoon. “Het pand werd een zorgvilla met 24 kamers. Het idee was om zijn ervaringen in de hotellerie aangaande service en gastvrijheid ook te bieden aan mensen met dementie,” aldus Holleman.

Herinneringskast

Hoewel de intentie goed is, ontbreekt aanvankelijk de sfeer. De villa is slechts half bewoond als de directeur aan zijn klus begint. “De zorg was top, maar het huis was nogal clean. Een van mijn eerste beslissingen was: blauwe verplegerspakken eruit, huiselijke warmte erin. De muren waren glad, inmiddels hangen er schilderijen. Hier wordt tenslotte gewoond, de verzorgers zijn te gast.”

Naast de deur van elke kamer een herkenningskast met dierbare spullen van de bewoners

Om dat persoonlijke te onderstrepen, hangt naast de deur van elke kamer een herkenningskast met dierbare spullen van de bewoners: een foto in een lijstje, een beeldje. “Dan heb je echt het idee dat je naar huis gaat. Eenvoudig, maar doeltreffend.” Ook de kamers zelf – met eigen badkamer en wc, en slimme bewegingssensoren die opletten zonder de privacy te schaden – richten de bewoners naar eigen smaak in.

Dankzij de 22 fte’s van veelal fulltimemedewerkers biedt Claris Zorggroep bijna een-op-eenzorg. Dat maakt een persoonlijke invulling mogelijk. Holleman: “De bewoners kunnen, als ze willen, meekoken met de kok. Dan vraagt hij ‘wat at u vroeger?’, en gaan ze dat samen maken. Soms wordt vervolgens ook de familie uitgenodigd om mee te eten. Maar er is ook tijd voor een wandeling, een spelletje en regelmatig een uitje naar bijvoorbeeld het museum.”

Weekprogramma

Naast de spontane bezigheden is er een weekprogramma. “Twee keer komt er iemand muziek maken op de piano of zingen en evenzo vaak organiseert de fysiotherapeut balspellen en andere bewegingsoefeningen. De meeste activiteiten zijn gericht op zintuiglijke ervaringen, die brengen mensen terug naar het gevoel van vroeger.”

Kippen

Niet de zorg maar de mens voert dus de boventoon. “De een wil ’s avonds om acht uur naar bed, de ander zegt ‘doe mij nog maar een borrel’. Het kan allemaal.” Exemplarisch voor het maatwerk is huishond Perry. “De eigenares wilde alleen verhuizen als haar hondje mee mocht. Het uitlaten is nu een uitje voor wie maar mee wil; de mensen zijn blij als ze Perry zien. Een win-winsituatie, kortom. Net als de drie kippen van één bewoner, die voor de eieren zorgen.”


‘Moeder heeft hier nog steeds een eigen leven’

Aan vaste bezoekuren doet Claris Zorggroep niet. “Familie is altijd welkom, maar daar zit een risico aan,” lacht Holleman. “Laatst had iemand twee uur gereden om haar moeder te bezoeken. Toen de vrouw aankwam, bleek moeder een dagje weg. Na een kop koffie vertrok de dochter weer. Met een glimlach, omdat moeder nog steeds een eigen leven heeft. Een groter compliment kunnen wij niet krijgen.”

Wachtlijst Claris

Met een redelijk tot goed pensioen boven op de AOW is wonen in de zorgvilla mogelijk, maar ook in dit segment is er een wachtlijst. “Mijn advies is om je te oriënteren zodra de diagnose is gesteld,” zegt Holleman. “Ik merk dat men vaak wacht tot er een acute situatie ontstaat, dan heb je weinig keuze. Bovendien nemen we graag de tijd voor het traject om de overgang zo geruisloos mogelijk te maken.”

Bronovo

Begin 2021 hoopt Holleman een extra locatie te openen in het Poortgebouw – niet vernoemd naar oprichter Poort – bij Bronovo in Den Haag. Ook in Loosdrecht en Amsterdam breidt Claris Zorggroep binnenkort uit. “Uiteindelijk wil ik in vijf jaar groeien naar twintig locaties om het bedrijf solide te maken.” Daaraan voegt hij toe: “Ik wil steeds een huis neerzetten waarin ik mijn eigen ouders met een goed gevoel zou onderbrengen. Pas dan begin ik aan het volgende.”

www.claris-zorggroep.nl

datum 19 juli 2020
tekst Jasper Gramsma beeld Kim Vermaat

De Wassenaarse zorgvilla van Claris Zorggroep

In de Wassenaarse zorgvilla Den Deijl, een van de twee locaties van Claris Zorggroep, wacht het guitige hondje Perry je kwispelend op. De lunch in de lichte en ruime woonkamer is bijna ten einde, maar de geur van vers brood hangt er nog. Aan tafels, her en der verspreid, drinken enkele bewoners nog een glas sap of (chocolade)melk leeg. Sommigen zwaaien joviaal naar het nieuwe gezicht.


‘In deze huiselijke en gemoedelijke atmosfeer breng je een dierbare met dementie met een gerust hart onder’

De verzorgers, gehuld in alledaagse kleding, lopen heen en weer naar de open keuken om af te ruimen en spreken de mensen intussen liefdevol toe: “Er zit nog een beetje in uw glas. Wilt u dat nog of zal ik het meenemen?” Niemand hoopt dat het nodig is, maar één ding is duidelijk: in deze huiselijke en gemoedelijke atmosfeer breng je een dierbare met dementie met een gerust hart onder.

Directeur Willem Holleman: ‘Johan heeft voor zijn dementerende vader nooit een fijne woonplek kunnen vinden’

Claris Zorggroep

“Dat is precies de reden waarom Johan Poort vier jaar geleden Claris Zorggroep oprichtte,” vertelt directeur Willem Holleman. “Johan heeft voor zijn dementerende vader nooit een fijne woonplek kunnen vinden. Organisaties bepalen meestal wat er geboden wordt in plaats van de bewoner als uitgangspunt te nemen. Daardoor hebben moeder en hij vader noodgedwongen tot het einde thuis verzorgd.”

Holleman: ‘Een van mijn eerste beslissingen was: blauwe verplegerspakken eruit, huiselijke warmte erin’

Dat moest beter, vond de Wassenaarse architect. En als het pand aan de Rijksstraatweg vrijkomt door de verhuizing van zijn kantoor, ziet Poort z’n kans schoon. “Het pand werd een zorgvilla met 24 kamers. Het idee was om zijn ervaringen in de hotellerie aangaande service en gastvrijheid ook te bieden aan mensen met dementie,” aldus Holleman.

Herinneringskast

Hoewel de intentie goed is, ontbreekt aanvankelijk de sfeer. De villa is slechts half bewoond als de directeur aan zijn klus begint. “De zorg was top, maar het huis was nogal clean. Een van mijn eerste beslissingen was: blauwe verplegerspakken eruit, huiselijke warmte erin. De muren waren glad, inmiddels hangen er schilderijen. Hier wordt tenslotte gewoond, de verzorgers zijn te gast.”

Naast de deur van elke kamer een herkenningskast met dierbare spullen van de bewoners

Om dat persoonlijke te onderstrepen, hangt naast de deur van elke kamer een herkenningskast met dierbare spullen van de bewoners: een foto in een lijstje, een beeldje. “Dan heb je echt het idee dat je naar huis gaat. Eenvoudig, maar doeltreffend.” Ook de kamers zelf – met eigen badkamer en wc, en slimme bewegingssensoren die opletten zonder de privacy te schaden – richten de bewoners naar eigen smaak in.

Dankzij de 22 fte’s van veelal fulltimemedewerkers biedt Claris Zorggroep bijna een-op-eenzorg. Dat maakt een persoonlijke invulling mogelijk. Holleman: “De bewoners kunnen, als ze willen, meekoken met de kok. Dan vraagt hij ‘wat at u vroeger?’, en gaan ze dat samen maken. Soms wordt vervolgens ook de familie uitgenodigd om mee te eten. Maar er is ook tijd voor een wandeling, een spelletje en regelmatig een uitje naar bijvoorbeeld het museum.”

Weekprogramma

Naast de spontane bezigheden is er een weekprogramma. “Twee keer komt er iemand muziek maken op de piano of zingen en evenzo vaak organiseert de fysiotherapeut balspellen en andere bewegingsoefeningen. De meeste activiteiten zijn gericht op zintuiglijke ervaringen, die brengen mensen terug naar het gevoel van vroeger.”

Kippen

Niet de zorg maar de mens voert dus de boventoon. “De een wil ’s avonds om acht uur naar bed, de ander zegt ‘doe mij nog maar een borrel’. Het kan allemaal.” Exemplarisch voor het maatwerk is huishond Perry. “De eigenares wilde alleen verhuizen als haar hondje mee mocht. Het uitlaten is nu een uitje voor wie maar mee wil; de mensen zijn blij als ze Perry zien. Een win-winsituatie, kortom. Net als de drie kippen van één bewoner, die voor de eieren zorgen.”


‘Moeder heeft hier nog steeds een eigen leven’

Aan vaste bezoekuren doet Claris Zorggroep niet. “Familie is altijd welkom, maar daar zit een risico aan,” lacht Holleman. “Laatst had iemand twee uur gereden om haar moeder te bezoeken. Toen de vrouw aankwam, bleek moeder een dagje weg. Na een kop koffie vertrok de dochter weer. Met een glimlach, omdat moeder nog steeds een eigen leven heeft. Een groter compliment kunnen wij niet krijgen.”

Wachtlijst Claris

Met een redelijk tot goed pensioen boven op de AOW is wonen in de zorgvilla mogelijk, maar ook in dit segment is er een wachtlijst. “Mijn advies is om je te oriënteren zodra de diagnose is gesteld,” zegt Holleman. “Ik merk dat men vaak wacht tot er een acute situatie ontstaat, dan heb je weinig keuze. Bovendien nemen we graag de tijd voor het traject om de overgang zo geruisloos mogelijk te maken.”

Bronovo

Begin 2021 hoopt Holleman een extra locatie te openen in het Poortgebouw – niet vernoemd naar oprichter Poort – bij Bronovo in Den Haag. Ook in Loosdrecht en Amsterdam breidt Claris Zorggroep binnenkort uit. “Uiteindelijk wil ik in vijf jaar groeien naar twintig locaties om het bedrijf solide te maken.” Daaraan voegt hij toe: “Ik wil steeds een huis neerzetten waarin ik mijn eigen ouders met een goed gevoel zou onderbrengen. Pas dan begin ik aan het volgende.”

www.claris-zorggroep.nl