At Miss Jones dine just over the edge
Na MaMa Kelly flikt Rein Rambaldo het weer. Zijn nieuwe restaurant Miss Jones is spraakmakend en een beetje over het randje. Over alles heeft hij nagedacht: van de inrichting tot de menukaart. “Ik ben nu eenmaal een conceptenman.”
DATE
29 March 2023
TEXT
Annerieke Simeone
IMAGE
Brian Mul
At Miss Jones dine just over the edge
Na MaMa Kelly flikt Rein Rambaldo het weer. Zijn nieuwe restaurant Miss Jones is spraakmakend en een beetje over het randje. Over alles heeft hij nagedacht: van de inrichting tot de menukaart. “Ik ben nu eenmaal een conceptenman.”
“Hé Rein,” roept een voorbijganger. Hij loopt wat dichter naar het open raam en steekt zijn duim omhoog naar de eigenaar van restaurant Miss Jones die daar aan tafel zit. “Wat is je terras mooi geworden.” Rein Rambaldo bedankt hem en als de man uit het zicht is, wijst hij naar buiten. Op een steenworp afstand van Voorburgs belangrijkste winkelstraat ligt een terras met rotanstoelen en grote groene planten. “Toch net Mikonos of Ibiza?”, grijnst hij. “Vrouwen lopen continu met hun toestelletje in de weer om foto’s te maken.”
En vrouwen, dat zijn z’n belangrijkste doelgroep, weet hij uit ervaring. “Die zitten het meest op social media, die slepen hun man hiernaartoe. Voor de meeste heren geldt: als de dame het naar haar zin heeft, dan is het goed. Al moet je daar niet in doorslaan, natuurlijk.” Rambaldo, tevens interieurontwerper, hint op zijn vorige restaurant MaMaKelly in Amsterdam. “Dat was helemaal roze met goud vanbinnen. Een vrouwenwalhalla, maar too much voor mannen. En die heb je ook nodig, want mannen spenderen meer.”
Een goede mix van stoer mannelijk en vrolijk vrouwelijk is volgens hem dus het beste. “Tja, hoe zal ik het omschrijven? Glitter and glamour en een beetje over het randje.” Hij neemt een slok van zijn cappuccino met havermelk en vervolgt zijn betoog. “Kijk maar naar waar wij op zitten: een zwarte, stoere, maar aaibare velvet bank. De tafels zijn ook zwart, maar hebben wel een goudelement. Achterin is het veel uitbundiger, net een bloemenzee. Dat vinden de excentrieke dames weer fantastisch. Je wordt continu verrast. Dat kan hier ook, want we hebben het over een ruimte van duizend vierkante meter.”
Miss Jones
Bijna alles wat je bij Miss Jones hoort, ziet of proeft komt uit de koker van de in Voorburg woonachtige ondernemer. Dus ook de menukaart. “Heel bewust, hoor. De kok staat tussen vier muren, ik loop hier rond en hoor wat mensen ervan vinden. Bovendien, ik ben nu eenmaal een conceptenman: alles moet kloppen. En als er dan iets niet goed gaat, kan ik mezelf de schuld geven. Wat mijn favoriete gerechten zijn? De bao buns met buikspek en de foe young ei. Dat laatste gerecht is trouwens wel door een van mijn koks bedacht. En kijk dit.” Hij pakt zijn iPhone erbij. “Plaatje, hè? Knolselderij met misolak. Ja, vega is wel een dingetje. Je gaat er je omzet niet mee halen, maar die wereld heeft een grote aanhang en men schrijft er graag over. Dit gerecht vond ik al struinend op het internet. Dan tik ik in: ‘best vegan restaurants in the world’ en dan stuit ik op een gerecht als dit.”
‘Restaurants in Nederland bezoek ik eigenlijk nooit. Die zijn me niet vernieuwend genoeg’
Ook tijdens de reizen die Rambaldo met zijn gezin maakt, doet hij culinaire inspiratie op. “Restaurants in Nederland bezoek ik eigenlijk nooit. Die zijn me niet vernieuwend genoeg.” Lachend: “En dan heb ik weer een mooi excuus om naar het buitenland te gaan.”
Proefsessies
De eerstvolgende bestemming is de Dominicaanse Republiek. “Reken maar dat ikde restaurantmanager vraag naar de lekkerste gerechten op de kaart. Eenmaal terug heb ik een lijst vol ideeën voor de keuken, die ze vervolgens aan me mogen presenteren.” Proefsessies doet hij alleen of met zijn vrouw erbij. “Ik houd niet van te veel afleiding. En wat ik voorgeschoteld krijg, moet honderd procent af zijn, ik wil niet horen dat er nog iets ontbreekt.”
‘Ik maak ook weleens fouten’
Hij weet het zelf ook wel, hij is een enorme perfectionist. “Maar ook ik maak weleens fouten. Als voorbeeld: elke maand schieten twee professionele fotografen hier beeldmateriaal van de gerechten of het interieur. Eerst had ik mooie, zwarte borden gekocht. Kunnen die fotografen prima mee overweg, maar die hebben er dan ook de apparatuur voor. De plaatjes die gasten met hun mobiel schoten daarentegen waren te lelijk om te plaatsen. Ja, ik beheer ook mijn socialmediakanalen, vandaar dat ik dat weet. Maar goed. Daarna heb ik dus witte borden aangeschaft. Veel beter resultaat.”
Iris Apfel
Intussen is hij alweer doorgelopen naar de cocktailbar, die doorloopt naar de serre. Achterin is plek voor private dining. “Maar als we hier vol zitten, kunnen alle deuren open en kunnen we de ruimte bij het restaurant betrekken.” Zijn getatoeëerde arm rust even op de bar. “Toen ik dit pand vorig jaar mocht huren, ging ik hier in de weekenden in m’n eentje naartoe. Dan pakte ik een klapstoel erbij en deed ik mijn ogen dicht. In gedachten liep ik door de ruimte van Miss en kwam ik op ideeën, die ik dan zo snel mogelijk uitschreef op mijn iPhone.”
Zijn aantekeningen nam hij vaak de volgende dag al door met zijn collega van de Horeca Fabriek. Want dat doet hij er ook nog bij: horecaconcepten bedenken en realiseren voor anderen. En hij heeft Interior Label, een groot scala aan interieur en design voor het bedrijfsleven. “Daarom heb ik een groot portret van Iris Apfel (Amerikaans interieurontwerpster en mode-icoon, red.) in mijn zaak gehangen. Zij is een voorbeeld, deze extravagante dame van meer dan honderd jaar oud die zich omringt met jonge mensen.
Podcasts
Dat doe ik ook. Ik wil weten wat hen beweegt, waar ze uitgaan, wat ze luisteren. Zo blijf ik op de hoogte van trends. Trouwens, weet je welke podcasts interessant voor jou zijn?” Hij pakt z’n telefoon er weer bij en noemt een heel lijstje op. Eén ding is duidelijk: Rambaldo’s hoofd staat nooit stil.
text Annerieke Simeone image Brian Mul
“Hé Rein,” roept een voorbijganger. Hij loopt wat dichter naar het open raam en steekt zijn duim omhoog naar de eigenaar van restaurant Miss Jones die daar aan tafel zit. “Wat is je terras mooi geworden.” Rein Rambaldo bedankt hem en als de man uit het zicht is, wijst hij naar buiten. Op een steenworp afstand van Voorburgs belangrijkste winkelstraat ligt een terras met rotanstoelen en grote groene planten. “Toch net Mikonos of Ibiza?”, grijnst hij. “Vrouwen lopen continu met hun toestelletje in de weer om foto’s te maken.”
En vrouwen, dat zijn z’n belangrijkste doelgroep, weet hij uit ervaring. “Die zitten het meest op social media, die slepen hun man hiernaartoe. Voor de meeste heren geldt: als de dame het naar haar zin heeft, dan is het goed. Al moet je daar niet in doorslaan, natuurlijk.” Rambaldo, tevens interieurontwerper, hint op zijn vorige restaurant MaMaKelly in Amsterdam. “Dat was helemaal roze met goud vanbinnen. Een vrouwenwalhalla, maar too much voor mannen. En die heb je ook nodig, want mannen spenderen meer.”
Een goede mix van stoer mannelijk en vrolijk vrouwelijk is volgens hem dus het beste. “Tja, hoe zal ik het omschrijven? Glitter and glamour en een beetje over het randje.” Hij neemt een slok van zijn cappuccino met havermelk en vervolgt zijn betoog. “Kijk maar naar waar wij op zitten: een zwarte, stoere, maar aaibare velvet bank. De tafels zijn ook zwart, maar hebben wel een goudelement. Achterin is het veel uitbundiger, net een bloemenzee. Dat vinden de excentrieke dames weer fantastisch. Je wordt continu verrast. Dat kan hier ook, want we hebben het over een ruimte van duizend vierkante meter.”
Miss Jones
Bijna alles wat je bij Miss Jones hoort, ziet of proeft komt uit de koker van de in Voorburg woonachtige ondernemer. Dus ook de menukaart. “Heel bewust, hoor. De kok staat tussen vier muren, ik loop hier rond en hoor wat mensen ervan vinden. Bovendien, ik ben nu eenmaal een conceptenman: alles moet kloppen. En als er dan iets niet goed gaat, kan ik mezelf de schuld geven. Wat mijn favoriete gerechten zijn? De bao buns met buikspek en de foe young ei. Dat laatste gerecht is trouwens wel door een van mijn koks bedacht. En kijk dit.” Hij pakt zijn iPhone erbij. “Plaatje, hè? Knolselderij met misolak. Ja, vega is wel een dingetje. Je gaat er je omzet niet mee halen, maar die wereld heeft een grote aanhang en men schrijft er graag over. Dit gerecht vond ik al struinend op het internet. Dan tik ik in: ‘best vegan restaurants in the world’ en dan stuit ik op een gerecht als dit.”
‘Restaurants in Nederland bezoek ik eigenlijk nooit. Die zijn me niet vernieuwend genoeg’
Ook tijdens de reizen die Rambaldo met zijn gezin maakt, doet hij culinaire inspiratie op. “Restaurants in Nederland bezoek ik eigenlijk nooit. Die zijn me niet vernieuwend genoeg.” Lachend: “En dan heb ik weer een mooi excuus om naar het buitenland te gaan.”
Proefsessies
De eerstvolgende bestemming is de Dominicaanse Republiek. “Reken maar dat ikde restaurantmanager vraag naar de lekkerste gerechten op de kaart. Eenmaal terug heb ik een lijst vol ideeën voor de keuken, die ze vervolgens aan me mogen presenteren.” Proefsessies doet hij alleen of met zijn vrouw erbij. “Ik houd niet van te veel afleiding. En wat ik voorgeschoteld krijg, moet honderd procent af zijn, ik wil niet horen dat er nog iets ontbreekt.”
‘Ik maak ook weleens fouten’
Hij weet het zelf ook wel, hij is een enorme perfectionist. “Maar ook ik maak weleens fouten. Als voorbeeld: elke maand schieten twee professionele fotografen hier beeldmateriaal van de gerechten of het interieur. Eerst had ik mooie, zwarte borden gekocht. Kunnen die fotografen prima mee overweg, maar die hebben er dan ook de apparatuur voor. De plaatjes die gasten met hun mobiel schoten daarentegen waren te lelijk om te plaatsen. Ja, ik beheer ook mijn socialmediakanalen, vandaar dat ik dat weet. Maar goed. Daarna heb ik dus witte borden aangeschaft. Veel beter resultaat.”
Iris Apfel
Intussen is hij alweer doorgelopen naar de cocktailbar, die doorloopt naar de serre. Achterin is plek voor private dining. “Maar als we hier vol zitten, kunnen alle deuren open en kunnen we de ruimte bij het restaurant betrekken.” Zijn getatoeëerde arm rust even op de bar. “Toen ik dit pand vorig jaar mocht huren, ging ik hier in de weekenden in m’n eentje naartoe. Dan pakte ik een klapstoel erbij en deed ik mijn ogen dicht. In gedachten liep ik door de ruimte van Miss en kwam ik op ideeën, die ik dan zo snel mogelijk uitschreef op mijn iPhone.”
Zijn aantekeningen nam hij vaak de volgende dag al door met zijn collega van de Horeca Fabriek. Want dat doet hij er ook nog bij: horecaconcepten bedenken en realiseren voor anderen. En hij heeft Interior Label, een groot scala aan interieur en design voor het bedrijfsleven. “Daarom heb ik een groot portret van Iris Apfel (Amerikaans interieurontwerpster en mode-icoon, red.) in mijn zaak gehangen. Zij is een voorbeeld, deze extravagante dame van meer dan honderd jaar oud die zich omringt met jonge mensen.
Podcasts
Dat doe ik ook. Ik wil weten wat hen beweegt, waar ze uitgaan, wat ze luisteren. Zo blijf ik op de hoogte van trends. Trouwens, weet je welke podcasts interessant voor jou zijn?” Hij pakt z’n telefoon er weer bij en noemt een heel lijstje op. Eén ding is duidelijk: Rambaldo’s hoofd staat nooit stil.